دلتنگ بودن برای آسمان حکایت غریبی نیست

وقتی چشما نت

باران را باور می کند

 وصد ایت

 به رعد غبطه                                       

خواهد خورد

 وقتی دریا بی  پژواک آن راکوه هم دریا فته است

 وتو

 تنها مانده ای

 ای ستار ه ی امید!

بیاآوارگان دیارسرنوشت

 تورامی شناسند گل من !

راهی برایت خواهم کشید

 ای سراپاشادی وشور

اولین گام رابایددرساحل

دریا برداری به امواج نگاه کن

عاشقانه به سنگهای ساحل می خورند

وباامید بیشتر برمی گردند

 ناامیدی درقاموس عشاق نیست ...

دومین گام رادرباران بردار

روزی که سرشاخه های سبزنخل

دستان دعارابالا گرفته اند

وسرمست ازاین دوست داشتن

 نجوای نیازسرداده اند....